Tu crkvu, ističe vladika Irinej, priznaju sve pravoslavne crkve bez izuzetka i ta crkva niti želi niti je od bilo koga tražila autokefalnost — ni od Moskovske patrijaršije.
U objašnjenju dostavljenom medijima, vladika Irinej ukazuje da naporedo sa pomenutom kanonskom Ukrajinskom crkvom u toj zemlji postoje i tri raskolničke grupacije, a uz njih i, kako navodi, agresivna unijatska zajednica.
Razgovori o autokefaliji vode se upravo sa ovim raskolničkim crkvama i, paralelno, sa državnim rukovodstvom Ukrajine, mimo kanonske Crkve i protivno njenoj volji, ističe vladika.
Pritom, navodi, u razgovore se „veoma drsko upliću unijati, stajući, kao što se i podrazumeva, na stranu raskolnika“.
Ističe da se ovi postupci Carigrada objašnjavaju i opravdavaju izjavama da oni imaju za cilj ukidanje raskola i uspostavljanje jedinstva u narodu Ukrajine.
Opširno objašnjavajući hijerarhiju u pravoslavnoj crkvi, vladika ističe da Vaseljenski patrijarh nema pravo da raspravlja, a kamo li da odlučuje samostalno i mimo Sabora o statusu Ukrajinske crkve.
Uz takođe opširno objašnjenje o tome na koji način bi bilo moguće priznavanje raščinjenih i anatemisanih episkopa, misleći pre svega na Danišenka, kojeg naziva „lažnim patrijarhom kijevskim“, vladika Irinej ističe da je pritom Vaseljenska patrijaršija razgovarala sa predstavnicima raskolničkih crkava mimo znanja Ukrajinske pravoslavne crkve.
Vladika ističe i da je ukidanje raskola i ponovno objedinjavanje pravoslavnih hrišćana u Ukrajini — unapred osuđeno na neuspeh, pošto se, kako kaže, raskoli ne pobeđuju polumerama.
Jer, uveren je episkop Irinej, raskol će i ovako i onako ostati, te je stoga, kaže, uzalud trud velike Hristove crkve i izražava nadu da ona „ipak vidi zamahnuti mač većeg raskola ne samo nad Ukrajinom nego i nad vaskolikom pravoslavnom vaseljenom“.